نگاهى به اوضاع شعرىِ دربار صفوى نقدى بر نظریه خروج شعر از دربار

ادب و فرهنگ از آغاز عهد صفوى تا پایان آن عهد، تحوّلات چشم‏گیرى داشت که در دوران حکومت "شاه‏عبّاس"، به اوج خود رسید. با رسمیّت یافتن ایدئولوژى شیعى، صفویان راه نفوذ خود را در طبقات مختلف مردم یافتند و درنتیجه ادبیات، رنگ خاصّى به خود گرفت. پیروى و تأثیرپذیرى از شاهان تیمورى، باعث شد تا شاعران، چون دوره‏هاى گذشته، تحت حمایت دربار باقى بمانند امّا نه به عنوان ابزارى تبلیغى و تزئینى. شعر از یک سو در میان مردم عادّى رواج یافت و از دیگر سو، از دربار صفوى خارج نشد و به دلیل داشتن جنبه‏هاى اجتماعى، سیاسى و مذهبى، رنگ تملّق‏گونه خود را از دست داد. در این پژوهش به حضور شاعران و محتواى شعر آنان در دربار صفوى پرداخته‏شده‏است.